The day before

Het is zondag 5 augustus, bijna half 11 's avonds. Benend hoor ik het het geklop van de zware broodplank. Ik schat in dat Eric nu onze broodjes voor morgen aan het maken is. Tja, hij blijft de man van de keuken, he.
Vandaag hebben we op ons gemak alles voorbereid. Geen gehaast en gestress van alles op het laatste moment. Ik was al drie weken van tevoren mijn kleren aan het uitstallen op de logeerkamer. Op lijstjes stond precies wat er mee moest en dan gaat het snel. We nemen in elk geval voor bijna negen uur muziek mee. Eric heeft zowat al onze cd's op mp3 gezet en een ware vakantiemix gemaakt. Van The Doors tot en met Andre Hazes en van Dolly Parton tot en met Phil Collins. Tot voorbij Praag kunnen we even vooruit. Hopelijk komt er nog wat Nederlandstalig bij. Boudewijn de Groot, Stef Bos en onze Guus Meeuwis vind ik toch wel wat hebben als je straks midden in een land zit waar je geen letter kunt lezen.

Ons voornemen is om morgen rond zes uur te vertrekken. Al twee dagen roep ik dapper dat ik om vijf uur mijn bed uit ga. Ben benieuwd. Eric's voorstel was om te vertrekken als we wakker werden. Maar dat lijkt me geen goed plan. Dan komen we de eerste dag de Nederlandse grens niet eens over, denk ik....
Dus toch maar om vijf uur eruit. Bij Enschede de grens over richting Osnabruck, Hannover, Leipzig,...Dresden en daar geloof ik de grens over. We hopen morgenavond net voorbij Praag te komen. De tweede dag reizen we door naar Subotica, de eerste grotere plaats over de grens in Servie. We zullen zien hoever de Benz ons brengt.

Tot slot nog even de poezen. Vanavond om een uur of zeven begon hun vakantie bij Brutus poezenhotel. We vonden ze opvallende stil in de auto er naar toe. Normaal horen we toch wel een klaaglijk mauwen. Eenmaal aangekomen in de AA-landen in Zwolle, werden Boelie en Tuttie meteen verwelkomt met een vrolijk geblaf van de honden. We kennen inmiddels de weg en liepen gauw verder naar het kattenverblijf. Carl, de eigenaar vertelde dat het vanavond nog druk was, maar dat er morgen zes poezen worden opgehaald. Dat wordt dus even een nachtje aanpassen voor onze twee. Ze zijn het er niet gelijk mee eens en weigeren in eerste instantie hun reiskooitje te verlaten. Eenmaal eruit is het wel even blazen, mauwen en grauwen naar de andere viervoeters. Boelie klimt gelijk bovenop een tak, daar voelt hij zich veilig. Tuttie beklimt een stoel en lijkt iets eerder op haar gemak.
Carl vertrouwt ons toe dat 'die twee van ons' over het algemeen snel gewend zijn. Zodra wij onze hielen gelicht hebben, hebben zij bij wijze van spreke hun plekje al gevonden. We zullen zien of de dame en heer na de vakantie nog met ons mee terug willen.

Goed, voor nu even genoeg. Ik hoop morgen tijd en zin te hebben voor een nieuw dagboekverslag en wie weet heeft Eric dan uitgevonden hoe je hier ook foto's op kunt zetten.