Ridders en een veel te grote en drukke stad

In een buitenwijk van Belgrado bevindt zich City Hotel. Als we het niet gereserveerd hadden, waren we er waarschijnlijk aan langs gereden. Erg uitnodigend is het niet, maar we hadden gisteren al gereserveerd omdat de prijs ons redelijk in verhouding leek met wat we ervoor krijgen. De kamer is prima, bijna een soort appartement. En….een airco!!! Dat is met deze temperaturen (volgens mij rond de 37 graden) wel erg aangenaam. Bovendien zijn de mensen van het hotel super vriendelijk en dat heeft ook wel wat.
Om in de binnenstad te komen, nemen we bus 27 of 27E. Verschil zijn de houten bankjes van 27E en de soort van intercity van 27. Daar zijn we na een heen en terugweg ook achter gekomen. Belgrado met de auto is echt voor ver gevorderden die niet zenuwachtig worden van luid getoeter en snel wisselende verkeersstroken of korte invoegstroken. Niks voor mij dus. Eric rijdt er doorheen alsof hij zijn hele leven niets anders doet. Maar goed, met de Benz naar de binnenstad is vragen om problemen, alleen al vanwege de ingewikkelde en hoge parkeertarieven voor een korte periode. En met twee kaartjes ben je na een half uur wel op het plein Republika.

Waren het de hoge verwachtingen? Het enthousiasme waarmee de auteur van het reisgidsje schreef? Of misschien gewoon de aantrekkingskracht van een grote stad. Wat het ook is, Belgrado heeft ons nog niet betoverd. De stad is enorm groot, met heel veel grote gebouwen. Deze zijn meestal in gebruik genomen door winkelketens, of grote bedrijven. De pleintjes en de parkjes zijn er wel, maar worden soms letterlijk overschaduwd door de gebouwen.

Behalve Kalemegdan; een eeuwenoude vesting, van waar je de Sava in de Donau ziet stromen. Wandelend door het park ontvlucht je even de hitte en de hectiek van de binnenstad. Kalemegdan is een soort fort. De Kelten bouwden daar de eerste vesting. Daarna hebben Romeinen, Bizantijnen, Osmanen, Oostenrijkers en Turken allemaal hun steentje bij gedragen aan de vesting. Aan het begin van het park zochten we een bankje waar we de route bepaalden door het park. Toen Eric over de vesting van de ridders begon te praten, stikte ik zowat in mijn flesje water. Echt weer een uitspraak voor hem.

Terug op het plein Republika, te herkennen aan de ruiter, kwamen we op het idee om de wijk Skadarlija op te zoeken. Door Marcel en Fata uitbundig besproken en ook het reisgidsje spreekt over een wijk die in mindere mate te vergelijken is met Monmartre in Parijs. Dat was nog eens een zoektocht. Ondanks een plattegrond van de toeristinformation en twee kaartjes in ons reisgidsje, zijn we er met een hele grote boog omheen gelopen. Dat komt gewoon door die cyrillische letters hoor, want wij zijn best geografisch ingesteld….ha ha.

Morgen gaan we met Jelena op stad; de gids van Marcel en Fata en hopen we dat zij ons laat zien waar wij misschien wel aan voorbij gelopen zijn en toch vooral de moeite waard is.
Goed, ik ga Eric maar eens opzoeken. Hij zit beneden met zijn sigaartjes, waarschijnlijk een pivo en z'n Iphone te genieten van de avond.