Van Belgrado naar Bajina Basta

Terwijl Eric beneden op het terras aan de Drina nog heerlijk geniet van een kopje koffie, ben ik boven op het balkon van onze Sobe (kamer) gaan zitten voor het verslagje van deze dag. Wonder boven wonder heb ik bereik, al is het maar met een streepje. Eens kijken hoe lang ie het volhoudt.

We zitten nu dus aan de rand van het national park, Tara, een prachtig berggebied met de rivier de Drina die een soort natuurlijke grens vormt met Bosnie, dat min of meer aan de overkant van de berg ligt. Voor mij (ons) wel een vreemd gevoel dat Srebrenica hier dus vlakbij ligt, in het dal aan de overkant van die berg. Dat is iets wat ik niet helemaal los kan laten. Eric vroeg zich vanmiddag in het stadje, Bajina Basta nog af of de mensen hier geweten hebben wat daar gebeurd is. Tot dusver merken we en hebben we het idee dat de mensen niet over de laatste oorlog willen praten. UIt onszelf beginnen we er ook niet over, dat is ook niet zo handig...

De mensen hier zijn overigens bijzonder vriendelijk. Nadat we vanochtend toch met enige moeite in het verkeer Belgrado hadden verlaten, veranderden de omgeving en de mensen. Het doet mij al mee Bosnisch aan, wat ik mij herinner van drie jaar geleden. Hier zijn de huizen gelukkig wel heel gebleven.

Halverwege de reis naar de Tara had de Benz weer wat brandstof nodig. Bij het tankstation maakte Eric de blitz met onze nieuwe roze Hello Kitty portemonnee. Alleen al een man met een portemonneetje in deze kleuren roept vraagtekens op, toen bleek dat hij te weinig dinars had, werd het helemaal een beetje twijfelachtig. Gelukkig had ik als bank nog wat flappen achter de hand en hoefden we niet te blijven staan. We dronken een kop koffie en thee en het meisje achter de bar vond het maar wat interessant. Ze vroeg geïnteresseerd waar we vandaan kwamen. En wat we dan zo mooi vonden aan Servie. Haar land is immers heel arm, zei ze. Concreet benoemen wat ons dan zo aantrekt in Servie, vond ik moeilijk. Het is het complete gevoel dat je hebt wanneer je er doorheen rijdt. Dat je ogen tekort komt om alles te zien wat je aantrekt. Het is zo anders dan dat we gewend zijn en misschien juist daarom wel zo aantrekkelijk.

Met een volle tank rijden we een paar uur laten het natuurgebied van de Tara binnen. Prachtig, die hoge bergen en de intens groene bossen. Hier gaan wij ons wel vermaken de komende dagen! In het plaatsje Bajina Basta proberen we een toerist information te vinden. Maar helaas weten noch de dames van het postkantoor, noch de gasten van de plaatselijke volkskroeg ons verder te helpen. Volgens hun heeft BB geen TI. Vreemd, want ons reisgidsje geeft toch duidelijk aan van wel.
Wanneer ik in de plaatselijk supermarkt annex bakkerij wat broodjes koop, komt een andere vriendelijke klant uit de zaak me helpen als ik met mijn beste handen en voeten de broodjes wil afrekenen. Zonder haar was dat ook nog wel gelukt, waarschijnlijk. Maar nu ze er toch is...en ook nog eens perfect Engels spreekt, kan zij ons misschien verder helpen aan toeristeninformatie. Deze Jelena (toevallig ook) woont normaal gesproken in Praag, maar is nu even terug naar haar geboorteplaats om familie op te zoeken. Volgens haar is er ook geen VVV, maar ze geeft ons een leuke tip om te overnachten: Odmor na Drina. Aan de Drina, dat kan niet missen. Eerlijk gezegd begrijp ik de uitleg maar half. Eric heeft gelukkig beter opgelet en een kwartier later hebben we onze bestemming bereikt. Een gezellig restaurant met grotere en kleinere appartementen. We hebben geluk en kun in het kleinste kamertje onze intrek nemen. Twee eenpersoonsbedden met hele leuke tipi-achtige lampjes die geweldig sfeerlicht geven. De eigenaar verontschuldigt zich (in het Duits!) wat voor de ruimte. Maar wij vinden het al lang prima.

's Avonds gaan we het centrum van BB nog even in, op zoek naar een tentje om te eten. Maar verder dan de uitgebreide Servische snackbar komen we helaas niet. Dus gauw weer terug naar ons verblijf aan de Drina waar we we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen. Van buitenaf op het terras kunnen we met een half oog de keuken in kijken. Dat schept vertrouwen. Echt zo'n vrouw voor in de keuken die in een handomdraai maakt wat je bestelt.

Tot zover vandaag. Morgen de Tara verkennen. Ik ben benieuwd.