Van Servie naar Bosnie

De wekker gaat af om 0700 uur omdat we de trip naar Sarajevo gaan maken. Eerst maar even ons ontbijt buiten op het terras aan de Drina nuttigen (het leven is zwaar ;-) ) Daarna betalen bij de eigenaresse, die heel goed Duits spreekt, met de pinpas. Jammer, dit is Servie en de verbinding met de elektronische betaalapparatuur weigert dienst. Ach, dan maar even de stad Bajina in om geld te pinnen en gelijk voer voor ons te kopen en de Mercedes te verwennen met nieuwe diesel. Eenmaal terug in het hotelletje, kan ik iedereen aanbevelen die hier wil verblijven, afgerekend en hartelijk afscheid genomen.

Bajina Basta ligt hemelsbreed een 50km van Srebenica af. Ons terras aan de Drina is gelijk de grens met Bosnie. Best wel bizar dat het land ogenschijnlijk onafgebroken een groot geheel vormt en dat de mensen aan weerskanten van de rivier in totaal verschillende werelden leven. Marlien wil heel graag naar Srebrenica, ik ben wat voorzichtiger daarin. Uiteindelijk besloten om toch te gaan kijken waar het monument is en de voormalige locatie van Dutchbat in het gehucht Potocari tussen Bratunac en Srebrenica. De reis verliep voorspoedig, een prachtige tocht in de ochtend langs de Servische kant van de Drina voerde ons naar de grensovergang bij Bratunac. Eerst wilde de Servische grenswacht onze papieren zien, we zagen er blijkbaar betrouwbaar uit want we mochten doorrijden. Toen de oude ijzeren brug over de Drina opgereden en aan het eind wachtte ons de Bosnische grenswacht. Die wilde alles zien, kofferbak open, tas open, paspoorten, groene kaart van de auto. Wel heel correct en nooit intimiderend gedrag. Het is natuurlijk voor hun ook interessant om een NL auto te inspecteren. Uiteindelijk werd er een grensbeamte bijgehaald die goed Engels sprak en hij vroeg of wij al eerder in Bosnie waren geweest. Jazeker, drie jaar terug. Wat wij dan van Bosnie vonden? Geweldig mooie natuur was mijn antwoord. Daar was de beambte mee in zijn nopjes, en mijn antwoord was overigens oprecht.

Na de grensovergang bereikten wij al spoedig het monument en begraafplaats van ruim 8000 vermoorde mannen. Pal tegenover de vroegere locatie van Dutchbat. Het monument is indrukwekkend, in een halve cirkel staan alle namen van de geidentificeerde slachtoffers in steen gebeiteld. Voor mij zijn het nu niet 8000 doden maar 8000 mensen geworden. Vreselijk dat het NL leger onder de vlag en mandaat van de VN niet in staat is geweest dit te voorkomen. Wij zijn niet meer doorgereden naar het stadje Srebrenica en zijn vertrokken richting Sarajevo.

Het land is schitterend, heuvels, bergen en rivieren wisselen elkaar af. Altijd weer een nieuw uitzicht om de bocht, telkens verrassend. Jammer dat er zo verschrikkelijk veel afval langs de weg ligt en helemaal op de plekjes waar je even kunt stoppen is het een regelrechte vuilnisbelt.

Via Vlasenica en 1 miljoen bochten zijn wij aangekomen in Sarajevo. 3 jaar terug haaden wij een leuk hotelletje aan de Frans Ferdinand brug. Dat hotel zonder problemen in 1 keer teruggevonden. Helaas was alles volgeboekt, net als de rest van de hotels in de binnenstad. De prijzen van de hotels zijn behoorlijk gestegen, minimaal 70 euro tot 140 euro is geen uitzondering. Dat hebben wij dus niet gedaan, we blijven natuurlijk Hollanders, en zijn buiten de stad in een uitstekend zakenhotel terechtgekomen. 45,- per nacht en een kamer met de ruimte van een klein appartement. De tram stopt op 750 meter afstand en die brengt je al piepend en krakend in een goede 20 minuten naar de binnenstad ( voor het luttele bedrag van 1 euro, idee voor de NS misschien??)

Nu zijn wij terug in het hotel en hebben voor morgen een gids geregeld die ons de ins en outs van Sarajevo vertelt.

Wordt vervolgd.......